Autolicht betreedt de schijnwerpers, terwijl ontwerpers en ingenieurs koplampen en achterlichten beschouwen als zorgvuldig samengestelde media voor veiligheid, identiteit en spektakel. Deze maand in München trokken merkinstallaties de aandacht met gechoreografeerde lichtpatronen en geanimeerde achterlichten, wat benadrukt hoe regelgeving en displaytechnologie samenkomen. Met ontwerpchefs en lichtspecialisten die merkindentiteiten net zo zorgvuldig vormgeven als logo's, wordt de weg een podium waar publiek—bestuurders, voetgangers en verzamelaars—licht ervaart als zowel functionaliteit als kunst.
Autofabrikanten onthullen steeds vaker verlichting als installatiekunst, met ‘lichttheaters’ op evenementen zoals IAA Mobility die bezoekers uitnodigen om auto’s in bijna complete duisternis te ervaren. Ontwerpers vertellen het verhaal van de merkidentiteit door middel van gechoreografeerde onthullingen, waarbij muren en doeken worden gebruikt als canvas voor koplampgraphics en achterlichtanimaties. Deze presentaties worden vaak samengesteld door interne teams, waarbij figuren zoals Audi’s hoofd lichtontwerp, Cesar Muntada, kenmerkende motieven in de schijnwerpers plaatst. Instellingen, van designbeurzen in Milaan tot automobility shows in München, geven verlichting een eigen podium, wat een verschuiving aanduidt van component naar cultureel artefact.
Adaptieve koplampen komen steeds meer in de schijnwerpers te staan nu de regelgeving bij technische ontwikkelingen aansluit. Nadat de Verenigde Staten in 2022 regels voor adaptieve lichtsystemen vaststelden, begonnen autofabrikanten matrix- en micro-spiegeltechnologie, die al gebruikelijk is in Europa, te activeren, met directe voordelen in zichtbaarheid en vermindering van verblinding voor tegemoetkomend verkeer. Mercedes-Benz’ Digital Light, opgebouwd uit miljoenen micro-spiegels, en Audi’s Digital Matrix LED tonen aan hoe precies licht op de weg kan worden ‘geschilderd’, terwijl Lexus’ BladeScan een draaiende spiegel gebruikt om licht soepel te verspreiden. Ontwerpers zoals Gorden Wagener bij Mercedes en Muntada bij Audi zien deze systemen zowel als merkdefiniërende kunstwerken als veiligheidsinstrumenten, waarbij vorm en functie op één lijn worden gebracht voor zowel critici als forenzen.
Laserverlichting blijft een niche, maar theatrale hoofdstuk, gewaardeerd om zijn lange, smalle straal en motorsportuitstraling. BMW en Audi waren pioniers van laser grootlicht in beperkte modellen afgelopen decennium, een zet die een referentiepunt werd voor merkverhalen, ook al hielden de kosten de volumes bescheiden. De taal van lasers leeft voort in demonstraties op de racebaan en concepten, waar curatoren scherpe lichtbundels choreograferen om snelheid en precisie te dramatiseren voor festivalpubliek. Recente halo-projecten, zoals BMW’s laser-verlichte achterlichtstructuren op speciale serieauto’s, lenen motorsporttechnieken om galeriewaardige diepte-effecten te creëren, wat een hint geeft naar toekomstige kruisbestuivingen tussen racepits en museumzalen.
OLED-achterlichten zijn waar verlichting echt samenkomt met grafisch ontwerp, wat dunne, uniforme oppervlakken mogelijk maakt die in veranderbare handtekeningen kunnen worden opgedeeld. Audi’s tweede generatie digitale OLED, gelanceerd op de Q6 e-tron in 2024, biedt honderden controleerbare segmenten, nabijheidwaarschuwingen in bepaalde markten, en meerdere selecteerbare ‘handtekeningen’ waar eigenaren uit kunnen kiezen—een interactie die dichter bij curatie ligt dan bij configuratie. Merkenstudio’s schrijven nu verhalen voor achterlichten zoals motion designers titel-sequenties plannen, en dealers tonen deze looks steeds vaker in verduisterde ruimtes om verzamelaars te helpen een stijl te kiezen. Met uitbreidende regelgeving en efficiëntere panels zien curatoren en ingenieurs de OLED-galerijen aan de achterkant van de auto uitgroeien tot een mainstream canvas voor identiteit, communicatie, en spectaculair vertier.
